Svedoci smo ovih dana velike borbe oko akcija profitabilnih srbijanskih firmi kao što su “C market” ili “Knjaz Miloš“. Pri tome pojedinci i strane tržišne “ajkule” traže svoju priliku u ovom našem totalno nakaradnom procesu privatizacije ne bi li potvrdili ili zauzeli vodeće tržišne pozicije kupovinom većinskih paketa akcija, pod povoljnim uslovima što u našem slučaju znači putem institucije preuzimanja.
Naravno, preuzimanje putem kupovine paketa akcija je poznata praksa u svetu, ali je kod nas, u ovim uslovima, totalno neprimerena jer se radi o preuzimanjima u procesu privatizacije kada se uopšte i ne nazire realna tržišna vrednost akcija (bilo ona manja ili veća). Osnovno tržište kapitala, odnosno Beogradska berza se potpuno zaobilazi čime se prelazi preko osnovnih ekonomskih postulata, a pri tome su najveći gubitnici uglavnom neobavešteni mali akcionari.
Najsvežiji primer je današnja kupovina oko 25% kompanije “Knjaz Miloš” od strane anonimnog investicionog fonda “FPP Balkan Limited” registrovanog na Kajmanskim ostrvima. U prilog tome da se akcije ne prodaju po tržišnoj vrednosti je i činjenica da je “FPP Balkan Limited” samo pre mesec dana malim akcionarima nudio 9.000 dinara, da bi danas te iste akcije platio skoro duplo više tj. 17.500 dinara po akciji. S druge strane država je udružila svoje akcije sa drugom grupom malih akcionara sa kojima je oformila većinski paket akcija od oko 65% kako bi ga lakše “udomila” opet putem ugovaranja, tj. opet zaobilaženjem berze.
Kome odgovara ovakva privatizacija gde se najuspešnija domaća preduzeća privatizuju putem paketnog preuzimanja bez berzanskog trgovanja? Ovim se totalno obesmišljava tržište kapitala i izlazi se u susret sumnjivim investicionim izvorima, a konsultanti i ugovarači u ime države se pri tome dobro “omašćuju”.
