Sinoć je u čortanovačkoj vili Stanković završeno 7. izdanje Novog tvrđava teatra, a na zatvaranju je održana dodela nagrada i prva repriza predstave Borisa Liješevića “Upotreba čoveka” po kapitalnom delu Aleksandra Tišme. Oko ove koprodukcije okupile su se brojne institucije, ali je predstavu sjajno izneo selektovani ansambl koji većinom čine glumci Novosadskog pozorišta.
Glavnu rolu junački je iznela Emina Elor koja je dobila i nagradu za ovu ulogu, ali i ostatak ekipe je za svaku pohvalu jer su svi ostali iz ekipe osim Emine koja je tumačila ulogu Vere Kroner u istoj predstavi tumačili nekoliko uloga. Kada uporedite Tišmino delo i predstavu mora se odati priznanje celoj ekipi za ovu inscenaciju, od dramatizacije, preko kostima i kastinga do glumačkih izvedbi.
https://www.instagram.com/p/CE4zBp0pvp-/
U dva čina, u skoro dva i po sata, predstava nas vodi kroz život Vere Kroner, samo jedne od miliona sličnih tragičnih sudbina u ratu koji nisu odabrali i koji ih se ne tiče. Zanimljivo je što je priča ovdašnja, lokalna, novosadska, i što je aktuelna i danas – posle 80 godina. a istovremeno je univerzalna priča o čoveku i zlu u njemu. Priča je o zlu, a pozadina je ratna, koji sve kao dunavski vir – hteli-ne hteli, uvuče u vrtlog i ne pušta. I Vera od samog početka razmišlja da ode iz tog vrtloga zla, ali uviđa da nema gde. Nakon nemačkog logora i strahota iz “kuće radosti”, vraća se u svoj rodni Novi Sad i zatiče neke nove ljude i doživljava osude, i novi “logor”. Nema izlaza iz vrtloga zla, ovdašnji joj sude jer je “preživela” – a trebala je da ostane samo u poljskim šumama…
Kada se malo zamislite, Vera i Ana Frank iz naslova imaju brojne sličnosti, ali je sudbina Vere još tragičnija zbog načina na koji je Tišma secirao nepojmljivo (ne)čovečansko zlo.
